“Ayna ayna, söyle bana...” diyerek bizi söyletmeye çalışanlara hürmet edip yüzümüzü o yöne dönsek bile yalnızca bizde kalanları yansıtırız yaşamın içine. Işık her birimiz için başka detaylarda parlar ve bazen de optik kanunların hükmünden kaçıp aklı yoldan çıkaran bir hisse, gürültüden ayrışan sözcüklere, sayısız denemelere, göz göze gelmelere, gözünü kaçırmalara, sessizliğe, gündüzlere, gecelere, üstünü kapatmalara ya da dokunmaya kıyamamalara, yan yana geldiğinde güzelleşen renklere, üst üste biriken katmanlara, soyutla gerçeğin buluştuğu sahnelere dönüşür. ​